Нар хүнээс манддаг

Бидний сэтгэл бие биетэйгээ солилцохыг харилцаа гэдэг харин дараа нь бие бие рүүгээ тэмүүлэхийг нөхөрлөл гэдэг.  Хүүгээ салхилуулж яваад нэгэн хүнтэй ярилцаж билээ. Тэр ах “Хэрэв хэн нэг нь жаахан л хатуу үг хэлэх, эвгүй харилцах, гуйлтаас нь татгалзах, үл хүндлэх, жаахан таарамжгүй хандах л юм бол хийсэн хоолоо аягалж өгөхдөө нулимдаг байсан тухайгаа яриад тийм хоолыг “Түй Май” гэж нэрлэдэг тухайгаа ч ярилаа. Тиймээс л “тогоочтой бүү марга” гэдэг үг гарсан байх. Тэр хүн энэ түүхээ ярьж байхдаа хог түүж явсан юм. “Өлсөхийн эрхэнд ах нь хоолны шавхруу олж иддэг болсон. Тэнэг толгой, залуугийн лай ланчиг заавал эргэж ирдэг юм байна шүү хүү минь” гэж хэлээд хоол хийдэг байсан тогооч хүн хоолны хаягдал түүн голоо зогоодог тухай том сургаал айлдаад явсан юм. Ингээд хот гэдэг цементэн ойд хуванцар хэмээх мөөг түүн ямар ч маргаашгүйгээр амьдрахаарявахад нь холдох тусам түүний хэлсэн үг сэтгэлд улам чангарч байлаа. 

Зарчим: Хүн сэтгэлдээ юуг чөлөөлнө тэр нь амьдралд чөлөөлөгддөг.
–	Хүнд хэцүүг өгч байсан хүмүүс шиг би хэнд хүнд хэцүүг өгсөн бэ?
–	Би бусад дээр очиход тэд надаас яг юу мэдэрдэг бол? 
–	Би өдөр бүр дайснаа бэлдэж байна уу найзаа бэлдэж байна уу?
Над дээр ирсэн хүмүүс сайхан болоод буцах ёстой. Өнөөдөр би цоо шинэ харилцааг сурч мөн чадах чинээгээрээ хүндэтгэлийг бусад руу илгээнэ. Маргаашийн нарыг өөрөөсөө мандуулж амьдрах болно. Өнөөдөр би бусдыг чин сэтгэлээсээ сонсох болно.